Week 2

Donderdag 1 maart

Na de kinderen weer van school afgehaald te hebben kwam R. thuis uit het ziekenhuis. Ze lag in het ziekenhuis i.v.m. met de geboorte van haar kind en haar HIV. zij is 18 jaar oud. Ik hoorde van Marika dat ze uit het ziekenhuis ontslagen was, omdat ze er achter waren gekomen dat ze de baby stiekem borstvoeding gaf als de verplegers er niet bij waren. Zo is de kans groot dat ze haar baby ook besmet. Ze vermoeden dat ze dit deed, omdat ze het zelf steeds heeft over dood gaan en daarom haar kind ook maar ziek moet worden en dood gaan. Ik ben een eindje met haar gaan wandelen. Haar zus woont dichtbij, dus daar gingen we even heen. Haar zus was 48 jaar en heeft zelf 8 kinderen. Ze woont erg klein in een vervallen ‘huisje’. Ik had R. gezegd dat ik graag Sranan tongo wou leren en dat zij mij vast wel wat kon bijbrengen, dus ging zij in het Sranan met haar zus praten en moest ik het proberen te volgen. Ik volgde er totaal helemaal niks van, maar kon uit het gesprek op maken dat haar zus boos op haar was. Haar zus vroeg aan mij of ik verstaan had wat R. had gezegd. Nou bleek dat ze tegen haar zus gezegd had dat ze zelfmoord wou plegen. Haar zus zei dat ze moest geloven in de Heer en dat ze op zondag naar de kerk moest gaan, want ook al was ze dan zo ernstig ziek alleen dat zou helpen en verlossing brengen. Ik wist op dat moment niet zo goed wat ik moest zeggen. Ik vroeg haar alleen naar haar kindje dat die zou op moeten groeien zonder moeder. Ze haalde toen alleen haar schouders op… Op de terugweg vertelde ze dat niet zo vaak weg mocht en haar kindje alleen de ochtenden mocht bezoeken. Ik vroeg haar waarom alsof ik van niks wist ik wou het wel graag van haar horen. Ze zei dat Marika bang was dat ze wegliep en op straat zou rondzwerven. Ze wist (zogenaamd?) niet waarom ze haar baby niet zo vaak mocht zien. Toen ik haar vroeg naar de borstvoeding zei ze dat ze dat echt niet meer deed, omdat de baby anders ook ziek zou worden. Ze wist er toch wel iets van. Ik denk dat ze wel waarde hecht aan mijn bijzijn anders zou ze mij denk ik niet zo snel toelaten in haar leven.
Al dit vond ik een hele leerzame ervaring. Het doet me vooral wat, omdat ze bijna net zo oud is als mij. Ook bij haar zus thuis zijn was leerzaam. Zij was ook open over haar levenssituatie tegen mij. Dat vind ik wel fijn zo voel ik me wel thuis en kan ik me meer inleven in de mensen hier en hoe zij leven.
Na de stage ben ik met een Willemijn een collega uit NL meegegaan naar haar huis in Tourtonne. En samen met haar huisgenotes wat gaan eten in de stad. Dit was erg gezellig en goede afsluiting voor deze dag!!

Vrijdag 2 maart

Vandaag wou ik om 9.00uur op stage zijn. Om half 9 zat ik in het eerste busje, dus dat lag mooi op schema. Alleen was ik zo dom om de verkeerde volgende lijn te pakken. Ik bleef gewoon zitten, want ik dacht die komt vanzelf weer in het centrum uit. Maar hij reed maar door op een lange recht doorgaande weg. Tot ik bij een bord kwam met ‘scholengemeenschap Lelydorp’ en toen besefte ik dat ik op de weg zat naar Zanderij en dat het nog heeel lang kon duren voordat ik terug in centrum was. Dus toen maar uitgestapt en een busje terug genomen. Uiteindelijk was ik 5 kwartier later op mn stage. Maargoed weer een leerzame ervaring! Ik moet toch echt beter kijken naar de nr’s die op de busjes staan en zodra ik besef dat ik verkeerd zit meteen uit moet stappen. Op mn stage was er een nieuw meisje gebracht. Marika had haar weggehaald bij haar vader, omdat hij haar waarschijnlijk misbruikte. Ze moest nog naar de dokter voor onderzoek om dit vermoeden te bevestigen. Voor het eerst haalde ik een meisje op van de kleuterschool wat vlakbij was. Daar kwam de lerares van haar naar mij toe. Ze was boos,omdat er niemand van Claudia A. bij de Kijkdag was gekomen. Het is belangrijk voor de opvoeding dat de opvoeders ook zien hoe het kind het doet op school. Daar was ik het helemaal mee eens, maar ik kon er niks aan doen. Ik wist van niks. Communicatie tussen de vaste medewerkers, stagiaires en vrijwilligers wat betreft dit door dingen is er nauwelijks.

Woensdag 7 maart

Afgelopen weekend ben ik samen met een stel Belgen wezen stappen in de stad. Het was Pakwa (een hindoestaans feest) dus er waren 2 bandjes in de ‘discotheek’. Het was erg leuke muziek. Van Zuid-Amerikaanse dans muziek tot reggae. Vrijdag ga ik met Jolanda (vrijwilligster bijClaudia A.) kijken bij haar dansschool. Eens kijken of dat mij ook wat lijkt. Je hebt hier veel verschillende soorten dans en sporten zoals capoeira dat ik maar eens ga kijken waar ik mee zal beginnen. Salsa wil ik zowieso gaan doen, maar daar schijnen alleen maar Nederlandse stagiaires op te zitten, dus ik ga eerst opzoek naar wat gemengder gezelschap.

Op stage gaat alles lekker zo zn gangetje. Ik heb veel aan mn Nederlandse mede collega’s, want die zijn net zo hard opzoek naar nuttige dingen om te doen als mij, dus kunnen we goed samenwerken.

In het tehuis wonen ook 2 jongens van 21 en 17 jaar. Een van hen heeft polio en komt het tehuis zelden uit. Hij kan zijn benen niet gebruiken en zijn armen nauwelijks. Hij moet met hulp en zijn rolstoel worden getild. Er is te weinig personeel om persoonlijke aandacht aan hem te kunnen besteden en een eindje met hem te rijden. De ander is geboren met klompvoeten en kan dus ook erg moeilijk lopen. Deze 2 jongens zijn erg goede vrienden. Aangezien de jongere kinderen ontzettend veel aandacht vragen en zij daar eigenlijk een beetje onder lijden gaan Willemijn en ik morgen met hen naar de stad. Gelukkig hebben ze hier speciale busjes die je een dag van te voren kan bellen en dan zetten ze je af en halen ze je op waar en wanneer jij maar wil. Ik hoop wel dat het wat droger word, want het komt al de hele ochtend met bakken uit de lucht.

Men zegt hier dat het regenseizoen al aan het beginnen is.. eigenlijk zou die pas in mei moeten beginnen, maargoe klimaatverandering he…helaas, want die buien hier zijn niet zo als een regenbuitje als in Nederland. De grond word een grote smeerboel, omdat er veel zand ligt en geen asfalt zoals in NL. Hopelijk begint de lange droge tijd dan ook maar eerder dan normaal!

Met het zwembad zijn er trouwens afspraken gemaakt. De kinderen kunnen met korting zwemmen. Dus niet helemaal gratis, maar met hulp uit Nederland moet het toch allemaal te financieren zijn  Aankomende maandag is Willemijn voor het laatst en trakteert de kinderen daarom een middagje uit naar een pretpark/speeltuin.

Ik hou jullie op de hoogte!

ps. bij het uitzwaaien op schiphol heeft vincent nog wat foto's gemaakt, die heb ik onder 'reisverslag' gezet.