yolien's 5 weken in het binnenland van Suriname

De heenreis (foto 1 t/m 5)

Donderdag 8 november vertrok ik samen met mede vrijwilliger Pauline en nog een aantal mensen met het vliegtuigje naar Ligorio. Een vreselijk klein vliegtuigje, die je flink wat turbulentie bezorgde! Leuk een keer meegemaakt te hebben, maar ik was blij weer geland te zijn ;) Natuurlijk wel een prachtig uitzicht gehad op onze aardbol.

Op het dorpje Ligorio aangekomen kwamen alle kinderen ons al begroeten. Vanaf toen kwam er vanalles tegelijk op je af. Het dorpje met 250 inwoners, de cultuur, de rust, de prachtige natuur enzenz. Pauline, romy (vrijwilligster die een week eerder gekomen was) en ik deden veel samen, ja want je bent samen gekomen. Dat was ook wel wennen, want ik was gewend geraakt veel alleen te doen :p Pauline en ik sliepen samen op een kamertje, we hebben het ongelofelijk gezellig gehad hoor :D

Het werk (foto 5 t/m 13)

De eerste dagen stond ik alleen voor klas 1 (groep3) omdat de leraar in de stad was en niemand wist wanneer hij terug zou komen. Dit was erg leuk, maar ook lastig omdat de kinderen in het nederlands les krijgen, maar je voor geen meter verstaan, omdat zij hun eigen taal, het saramacaans, hebben. Door maar gewoon te doen begrepen ze me wel redelijk. Klas 1 bestaat voor namelijk uit leren schrijven, rekenen en taal. De klas bestond uit 30 leerlingen, waarvan 65% was blijven zitten uit het vorige jaar. De leeftijden verschilden van 6 tot 11 jaar. Omdat ze kinderen niet eerst naar de kleuterschool gaan hebben ze al een achterstand als ze beginnen op de basisschool. Zo waren er 10 kinderen die totaal niet konden schrijven. Sommigen deden dus het 1e jaar al voor de 2e keer. Met deze kinderen ben ik aan de slag gegaan om hun schrijfmotoriek in hun handen te verbeteren. Dit kon ik doen toen de leraar terug was. Telkens nam ik een groepje van 5 kinderen naar een leeg lokaal, om daar oefeningen te doen als scheuren, met wasco kleuren, binnen de lijntjes, op het bord schrijven ed. Eerlijk gezegd had ik niet gedacht in die korte tijd vorderingen te zien, maar oefening is altijd goed. Toch heb ik 3 van de 10 kinderen aan het eind letters kunnen zien vormen. Eerst waren het alleen lijntjes, rondjes ed. Je wil niet weten hoe blij ik was :D Ook heb ik, zoals wij ook op basisschool hebben, beelden gebruikt om woorden te leren(zie foto 13) . Omdat ze het Nederlands zo slecht beheren heb ik 20 plaatjes gebruikt met daaronder het Nederlandse woord en Saramacaanse woord.

Het dorp (foto’s 13 t/m 52)

Het dorp bestond dus uit zo gem. 250 bewoners. Over algemeen bijna alleen maar vrouwen en kinderen. Het was een prachtig mooi gelegen dorpje aan de rivier. Wij woonden in een huisje, naast de juf, met de rivier in onze achtertuin(7,8). Het huisje stond naast de school. In het dorp was een winkeltje die beheerd werd door de hoofdmeester(9). Op vrijdagavond als het weekend was zaten we naast de winkel een wijntje te drinken samen met Paul en Thomas onze collega’s.
De mannen hebben 2,3 of 4 vrouwen, maar bemoeiden zich nauwelijks met de opvoeding. Mannen en vrouwen leefden zo ongeveer gescheiden van elkaar. Vrouwen zorgen voor eten, kleding en vaat wassen voor de kinderen en de mannen bouwen korjalen, bakken brood, zijn leraar ed. Alleen in de nachtelijke uurtjes is de man bij een van zijn vrouwen. Dat wisselt hij om de paar dagen af. Volgens een mannelijke collega was dat toch soms wel lastig telkens naar een andere vrouw te moeten.

Vrije tijd (foto's 53 t/m 59)

Van 8.00 uur tot 13.00 uur gaven we les. Daarna gingen we meestal even siësta houden, zodra we weer uitgerust waren gingen we kleding wassen in de rivier, met het buurmeisje spelen of baden in de rivier.
1 Dag zijn we naar Awaradam (foto’s 53 t/m 59) geweest, pracht stukje natuur om zwemmen en genieten. En één zijn we berg gaan beklimmen. Die dag vanuit mijn Dagboek:

2-12-2007 (foto’s 60 t/m 65)
De tocht was werkelijk ge-wel-dig! 1,5 uur lopen door de dichte bushbush, boomstronken en kreekjes over tot het beklimmen van de berg. Het klimmen was zo vet, ik wist niet dat ik dat zou kunnen en durven. Steile rotsen beklimmen en je vasthouden aan boomwortels en lianen. Boven op de berg prachtig uitzicht over de jungle. Thomas, Friso en Paul (onze collega’s) begonnen als een gek hun mobiel uit te proberen en het lukte. Erg grappig aangezien je verder in het binnenland gewoon nergens mobiel kan bellen. We konden niet lang blijven, want er kwam regen aan. De afdaling was grandioos en de regen, zoals het alleen in suriname kan regenen, echt survival :p Helemaal doorweekt 1,5 uur terug terug gelopen, heerlijk, onbeschrijvelijk mooi door de jungle richting de boot. Terug bij het dorp direct de rivier ingedoken, want alles was zo vies J 3 Borden macaroni gegeten, zo’n honger! Toen belden me ouders ook nog (op de dorpstelefoon) gezellig! Even een boek uitgelezen en nu snurken!

Mijn verjaardag. (foto’s 66 t/m 72)

In de ochtend op 21 november voordat de school begon kwamen er steeds kinderen aan de deur om me bloemetjes te brengen voor mijn verjaardag, zo lief! Op school gingen de kids voor me zingen. Ook moest ik nog bij groep 7,8 langs komen want zij wouden ook voor me zingen. ’s Avonds hadden Pauline en Romy pannenkoeken voor me gebakken en ze hadden een cadeautje mee genomen. Later op de avond was er een feestje georganiseerd, hier gingen alle vrouwen dansen en de mannen muziek maken. Ook kreeg ik bier en frisdrank om het feestje compleet te maken. Zo fantastisch lief van alle mensen. Ik zal het nooit meer vergeten!

De laatste dagen. (foto’s 73 t/m75)

We hadden iets vervroegd kerstfeest, omdat het direct ons afscheid zou zijn. We hebben geld ingezameld en daarvan broodjes gebakken, snoepjes gekocht en limonade. Na de kerstdienst in de kerk gingen alle kinderen naar hun eigen klas gezellig eten en liedjes zingen.
De terugvlucht was een stukje beter :p een iets groter vliegtuig. Hij maakte ook tussen stops bij andere verschillende dorpjes, dat was wel leuk want dan mochten we ook 3x vaker landen en opstijgen :p

Terug in de stad (foto 76)

een week later, hebben we elkaar allemaal nog een keer ontmoet bij thomas’ thuis in de stad. Alle leraren zijn in verband met de feestdagen ook naar de stad gekomen. We hebben uitgebreid gepraat over het werk en foto’s uitgewisseld.
Het klinkt misschien cliché, maar terug in de stad waardeerde ik de elektriciteit, de koelkast, mijn bed, de taxi’s, de winkels en alles zo erg! Terwijl ik het allemaal in het binnenland niet bepaald gemist had was het toch wel weer erg fijn om thuis te zijn! :D

Nu staan de feestdagen voor de deur er is hier ontzettend veel te doen in de stad. Lisanne, Laura en ik zijn afgelopen zaterdag nog naar Parbo night geweest, een feest waar het allemaal draait om bier en muziek echt heel Surinaams en zo gezellig ;) . Met kerst gaan we bij Mac thuis eten en koken wij wat Hollands en mac en fib, een vriend, koken Surinaams. Ik ga genieten van deze laatste weken met Mac, ook al vind ik dat toch wel erg moeilijk.
Fijne feestdagen allemaal en een gezond 2008, een jaar met mij weer in de buurt :p