Made by Yolien & Wilma

Ondertussen zijn paps en mams in Paramaribo gearriveerd! Voor 3,5 week verblijven ze bij mij in huis. Ze zijn behoorlijk onder de indruk van dit alles hier. Zoals mijn moeder zei na 1 dag: ‘Volgens mij ga ik bezorgder weg dan dat ik gekomen ben het is écht zo anders dan ik had gedacht!’ haha, het is ook gewoon niet te beschrijven hoe het hier is. Dat zie je wel weer. Vrijdagavond zijn we uit eten geweest bij de Thai als afscheid van huisgenoot Christian. ’s Avonds hebben we gefeest bij ons thuis met surinaamse en nederlandse vrienden. Zaterdag zijn we even de stad in geweest en heb ik wat typische dingetjes laten zien, zoals Fort Zeelandia waar in de tijd van Desi Bouterse mensen zijn vermoord. Nu is het een museum geworden. Ook zijn we bij de Waterkant gaan eten. Op de terug weg met het busje naar huis, natuurlijk een hele ervaring ;) Voor de zaterdagavond waren we uitgenodigd bij een Hindoestaans huwelijk. Mensen hadden prachtige kleding aan, alleen duurde het ritueel rondom het getrouwde stel wel een beetje lang. Zondag zijn we bij Rhianna langs geweest. Zij verzorgd reisjes naar het binnenland. We gaan een eind de jungle in voor 4 en 5 dagen. Paps en mams gaan ook nog naar Galibi reuze schildpadden bekijken. Zelf ga ik dan niet mee, want ik heb ze al gezien en zolang kan ik mn kindjes niet missen :p Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar de diepe oerwouden! Update volgt natuurlijk daarna! Zondagavond zijn we bij het zwembad VOS geweest. Het was Jazzavond waar ook weer een bandje optrad. Dit vonden paps en mams toch echt weer 10x leuker dan verwacht, haha! Het was ontzettend gezellig (zoals altijd bij VOS)! We hebben gedanst, gedronken en gekletst. Er werd me nog nadrukkelijk gezegd door een surinaamse vriend van me dat hij het zo leuk vond dat mijn ouders zich zo prima vermaakten. Ik ben daar ondertussen kind aan huis, dus ze vonden het super om te zien dat mn ouders zich ook zo vermaakten :p . Om 2 uur heb ik ze weg moeten slepen bij de bar, omdat ik vandaag toch weer even aan het werk wou. Ik heb ze dus vandaag mijn werk bij het Claudia A. tehuis laten zien. Dat vonden ze toch ook wel dat het tehuis er 10x keer erger aan toe was dan verwacht. Ik kan wel vertellen dat er teveel kinderen zijn in het huis, maar je ervaart het pas als je er middenin zit natuurlijk. Ik kan nu eindelijk veel foto’s laten zien nu we een fotocamera hebben!

Hier een stukje ervaringen getypt door mams:

OVERWELDIGEND is het woord dat mij het eerst te binnen schiet.
Op het ene moment denk ik het is hier super (heerlijk eten,met bewolkt weer fijne temperatuur, lekker feesten, veel verschillende mensen ontmoeten) Op het andere moment denk je wat een zooitje is het hier(nergens een stoep waar je zonder vies te worden over kunt lopen, als het heeft geregend dan loop je met je sandalen door de blubber te stappen, auto’s razen langs je heen,de muggenprikken mij lek, veel huizen zijn krotten, de regering hier maakt er een potje van, veel straat honden…
Vandaag zijn we met Yolien naar het kindertehuis geweest TRIEST heel erg zoveel kinderen (schreeuwend om aandacht) op zo’n kleine ruimte iedereen loopt elkaar in de weg, bergen kleding (doorelkaar op grote planken) ook enkele gehandicapte kinderen. De tranen stonden meerdere keren in mijn ogen(heeft niemand gezien hoor!) Dit gun je toch geen kind!!
SUPER knap wat Yolen hier doet ik zou het niet kunnen, omdat er geen goede afspraken worden gemaakt. Er wordt veel langs elkaar heen gewerkt maar de kinderen zijn snoepjes. Ze willen bij je op schoot zitten, aan je hangen zolang ze maar aandacht krijgen. Een groter huis met meer kamers zou fantastisch zijn en ook beter opgeleide hulpen .
Heel erg benieuwd zijn we naar de binnenlanden?!?

Wordt vervolgd

edit: foto's uploaden wil nog niet echt lukken, dus die volgen nog!