Reisverslag

Vakantie paps en mams in suriname ‘in vogelvlucht’.

Dag van aankomst:

Na een zeer goed verzorgde vliegvlucht kwamen we aan op Zanderij,waar Yolien ons stond op te wachten(erg leuk).De eerste autotocht was doodeng (ze rijden hier links en giga hard)de eerste indrukken overweldigend en onwerkelijk.
’s Avonds meteen een feestje i.v.m vertrekkende stagiaires. Hartstikke gezellige mix met Nederlanders en Surinamers en ook een beetje bijkomen.

Dag 2:

De 2e avond waren we uitgenodigd op een Hindoestaanse bruiloft in het district Para. Uurtje rijden buiten Paramaribo. Nou daar is voor Hollandse wegenbouwers nog wel geld te verdienen. De bruiloft was een kleurrijk geheel met een priester en vele rituelen. Hindoestanen zijn niet zomaar even getrouwd het feest duurt 3 dagen . Het geheel wordt begeleid met veel dranken zonder alcohol en veel eten. Dat is wel wat anders dan de Hollandse polonaise bier en gezang. Om middernacht kwam de Hindoestaanse BZN op het podium om Indiase smartliederen ten gehore te brengen. Dit was voor ons het moment om weer richting Paramaribo te gaan.
Eigenlijk het belangrijkste. We hebben 2 keer het weeshuis bezocht waar Jolien werkzaam is, het Claudia A.huis. Naar Nederlandse maatstaven is het wel behelpen. De kinderen worden goed verzorgd maar we zagen dat er veel te weinig ruimte was. Daar wordt aangewerkt. De kinderen vinden het heerlijk als je ze wat aandacht geeft lekker bij je zitten of een spelletje doen. We hebben met respect gekeken naar het werk wat Jolien daar verzet. Ze gaat moeilijke omstandigheden niet uit de weg.

Dag 3:

Ons cultuur wil ook wat dus waren de 3e avond uitgenodigd bij een jazzavond in de stamkroeg van Jolien genaamd VOS. Uitermate gezellig. Mac de vriend van Jolien speelt met veel verve trompet in de band. Veel mensen gesproken uit alle geledingen van de samenleving. Je denkt dat ze ook nog dansen in Suriname. Nee dus een houterige vader en moeder trokken de stoute dansschoenen aan. Veel bekijks en applaus, maar de dansvloer op hoo maar.
De eerste dagen Paramaribo. Ja je hebt het dan ook wel gezien. Een prachtige binnenstad als ze het tenminste opknappen. Wil je de Surinamer ontmoeten ga dan naar de Waterkant. Een plek aan de Surinamerivier waar je eet- en drinkstalletjes hebt. Alle etnische groepen jong en oud komen hier verkoeling zoeken aan de rivier. Heerlijk eten zoals de bakabana ( gebakken banaan). Als je het ziet liggen lijkt het net een lekkerbekje met sate. De sate is dikke pindasaus met nootjes en nog veel meer heerlijk voedsel. Met name de ouderen willen graag met je praten. Uiteraard onder het genot van een Djogo. Dat is een heerlijk Surinaams bier in een literfles voorzien van het merk Parbo. De fles is voorzien van een Amstel logo maar de naam is dus Parbo. Heineken schijnt nog een aandeeltje in de fabriek te hebben. De ouderen zijn gek van ons vorstenhuis . Bij hotel Krasnapolski hebben ze een goed terras met prachtig uitzicht op het straatgebeuren. Lekker een bakkie doen met een perziktaart.
Wij gingen vaak met de taxi naar het centrum kosten ongeveer 4 euro. De bus was nog leuker . Langs de kant gaan staan en opstappen. Het zijn busjes die ook wel veel in India en Indonesië worden gebruikt, vaak schitterend gekleurd. Je betaalt de chauffeur omgerekend 40 eurocent voor en ritje van 6 a 7 kilometer. Is het druk in de bus worden er stoeltjes neergeklapt in het looppad. Mocht je achterin zitten en uit willen stappen moeten deze passagiers eerst uit stappen.

12 t/m 15 juli

Maar goed het stadse gebeuren is leuk maar het binnenland trok ons. Onze eerste reis ging naar Isadou, een eiland in de rivier waar we een aantal nachten zouden blijven. Via de bauxietweg naar Brownsberg. Prachtige natuur maar de weg was slecht. Mocht je last hebben van nierstenen. Hier raak je ze kwijt. Na zes uur rijden kwamen we aan in het plaatsje Atjoni. De weg gaat niet verder dus overstappen in de korjaal. Half uur varen en we kwamen aan op het eiland. We hebben gezwommen in stroomversnellingen en een aantal inheemse dorpen bezocht.
Na drie dagen richting Brownsberg. Een natuurreservaat met met prachtige vergezichten over het Brokopondomeer en de aanwezige watervallen bezocht.

17, 18 juli

We hadden ze gezien op Discovery travel. De reuzeschildpad zg leatherback wel 800kg zwaar. We hebben ze bezocht op het strand van Galibie. We zagen hoe deze reuzen vanuit de zee op het strand kwamen en hun eieren begroeven in het zand. We hadden het geluk dat een ander nest net uitkwam en zagen de kleine schildpadjes racen naar de veilige zee.

21 t/m 24 juli

Gelukkig zijn er ook goede wegen in Suriname. Ons reis naar Blanche Marie watervallen ging via het rijstdistrict Nickerie. Je kon wel zien dat dit een van rijkere districten was. Bij de plaats Nieuw Nickerie aan boord van een korjaal voor een 3 uur durende vaartocht richting binnenland over de grensrivier de Corantijne . De Blanche Marie watervallen waren indrukwekkend en natuurlijk lekker pootje baden. Op de terugweg door de jungle hadden we een ontmoeting met een aantal Kwatta apen die boven ons in de bomen hingen. ’s Nachts met een gids op jungle tour. Deze ving voor ons nog een wurgslang . Een aantal indiaanse dorpen bezocht o.a in Brits Guyana, dit buurland grenst aan de westkant van Suriname.
Het is echt een beschrijving in vogelvlucht (en nog zolang). We hebben de afgelopen 3 weken zóveel gezien. We kunnen wel meerdere a4tjes vol schrijven, de fietstocht naar Nieuw Amsterdam, ontmoetingen met hartelijke Surinamers, de taxi- en busritten met altijd weer verrassende zaken en er is nog veel meer te vertellen over onze reizen naar het binnenland.

Nog meer ervaringen:

Suriname moet je zien, horen, ruiken proeven

’t Is lekker warm hier, maar ja het is een tropisch land. Je moet even laten doordringen dat je op het Latijns Amerikaans continent zit . Toch is Nederland nadrukkelijk aanwezig. Natuurlijk de taal maar ook de inrichting van de samenleving. Elke keer weer verrassingen. Ze lezen hier gewoon de leesmap met de Libelle Margriet enz. Je kunt met de bus naar Wageningen, Groningen en Alkmaar. In het binnenland hebben we met Indianen gesproken die zich toch redelijk in het Nederlands konden redden, maar dat is wel een uitzondering.

Wil je zicht krijgen op het reilen en zeilen in de Suriname moet de kranten lezen. De politiek is altijd onrustig. Ze zeggen hier dat je in Suriname geen kennis hoeft te hebben, maar kennissen. Dat is ook wel een beetje de teneur van de gesprekken met de Surinamers. Door dit alles is de interesse en geloof in politiek gedaald tot min 6. De kracht van de Surinamers zit em in het zelf doen.
Pindakaas hoort gewoon bij de Surinaamse kost en smeuïg tot op de bodem. Ook hier grote stukken pinda . Kan Calvé nog wat van leren.

In Paramaribo heb een plek waar de je een afspiegeling tegenkomt van de Surinaamse samenleving. De Waterkant. Oud en jong Creool en Hindoestaan geniet hier van de een plek aan de Suriname rivier. Je eet de lekkerste Javaanse satés en echte satésaus jawohl met stukjes pinda. Een Djogo erbij en genieten.
Ga naast een oudere Surinamer zitten en hij spreekt je meteen aan en begint over vroeger. Was niet allemaal zo slecht want ja die politiek hier. Trouwens de Surinamers zijn zeer open en willen graag een praatje maken. Als het even kan onder het genot van een koele Djogo.

26 juli

Yolien:

Eigenlijk was pap nog steeds niet klaar met zijn verhaal typen op de laptop, maar hij was genoodzaakt om de tassen te pakken, want de taxi stond voor om ze weg te brengen naar het vliegveld…
Ik heb een erg leuke tijd gehad met mijn ouders en genoten van de tochten in de jungle! Nu is mijn hele huis leeg, dus heb ik een heel huis voor mij alleen heeeeeeerlijk ;) ook al is het maar voor 2 dagen. Zondag komen Kim en Linda (2 meisjes die ik hier al 4 maanden ken) bij me in wonen tot eind september. Dat word vast ook wel heel gezellig! Het leventje gaat zo weer door, na het weekend weer fulltime aan het werk! En nog een halfjaar te gaan :D