17 september 2007

SAAAAAAAAAAANG! (Surinaams voor als iemand verbaasd over iets is)

Wist je dat…
… ik na 1 dag na het plaatsen van mijn bericht al het benodigde geld op m’n rekening had staan!
… nu alle kinderen ingeschreven zijn bij de tandarts! :D
… ik jullie daar heeeeeeel erg dankbaar voor ben en de kinderen ook!...
… jullie meer geld hebben geschonken dan dat er kinderen zijn om in te schrijven.. :p
… ik jullie nu ga vertellen wat ik naást de tandarts tot nu toe met jullie giften heb gedaan:

P.is een jongen van 22 jaar woont bij de stichting. Al vanaf het begin dat ik bij Claudia A. werk heeft deze jongen mij erg aangegrepen. P. heeft geen geen hiv/aids. Wel heeft hij Polio en zit hij hierdoor in een rolstoel en kan nog 1 hand gebruiken. Op cognitief aspect(verstandelijk) is P.goed ontwikkeld. Samen met zijn beste vriend is hij 6 jaar geleden bij de stichting komen wonen. Zijn beste vriend verzorgde hem, hielp hem met baden, aankleden en zongen en rapten veel samen. Nu is sinds kort hij bij zijn familie gaan wonen in het buitenland. Er is verder niemand die zich om P. bekommert, geen familie, geen vrienden die even langskomen. P. houdt erg van reggae muziek. Daarom heb ik hem samen met m’n collagea meegenomen naar een groots reggae concert (van Kymani Marley en Kenyatta Hill die nummers zongen van hun vaders Bob Marley en Joseph Hill) hier in de stad, omdat hij reclame op tv had gezien en er eigenlijk wel heel graag heen wou.
Hij heeft zo genoten! Hij mocht op het podium staan zodat hij het goed kon zien en heeft veel oude vrienden van vroeger gezien. Hij raakte er dagen niet over uitgepraat. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Het deed mij ook zoveel goed om met (voor mij) zoiets kleins iemand zo gelukkig te kunnen maken. Ik hoop dat jullie het ook zo goed doet, want zonder jullie hadden we dit niet voor hem kunnen doen! :D
Een paar dagen na dit feestelijke gebeuren heb ik te horen gekregen dat P. niet lang meer te leven heeft. Hooguit 2 jaren. Dit bezorgde me opnieuw tranen in m’n ogen, alleen dit keer niet van blijheid.
(Ik heb P. niet bij zijn naam genoemd vanwege privacy, deze weblog is tenslotte voor iedereen leesbaar)

Afgelopen week zijn we met het hele tehuis naar Colakreek geweest, omdat we deze maand 5 jarigen hebben en we het een goed idee vonden om van deze gelegenheid gebruik te maken om een beetje te ontspannen. Colakreek is een kreek in de jungle waar je heerlijk cool (met de kleur van cola, door het afgeven van planten en bladeren) water hebt. Alle bewoners, leidsters, zusters, en 4 vrijwilligers gingen mee, in totaal 50 mensen. Het was een chaos om alles te regelen, maar uiteindelijk heeft iedereen een fantastische dag gehad! Entree, parkeergeld, bolletjes+beleg, de verjaardagstaart, warme maaltijd, drinken en chips hebben we door middel van grote bedrijven aanschrijven met bedelbrieven gesponsord gekregen. Ik heb bij de bakkerij de bollen gehaald, we kregen de helft van wat ik nodig had gratis de rest heb ik met behulp van jullie giften betaald.

Wist je dat…

… jullie giften nog niet op zijn!
… ik jullie in mijn volgende bericht ga vertellen wat er mee heb gedaan of de plannen zijn.
… ik hoop dat jullie nog steeds willen geven, want zoals jullie lezen je kan zoveel betekenen
… als je een voorstel hebt je hier beneden kan reageren!
… je ook mag reageren ook al heb je geen voorstel :D
… ik iedereen echt wil bedanken! Ook iedereen die mij heeft gesponsord voordat ik vertrok.

Bigi brasas en mennie bosi’s (dikke knuffels en vele zoenen)
van mij